Sunday, January 16, 2011

මගේ ලේ විකිනෙන හැටි


දැක්කම ටිකක් හිත ගැස්සෙන subject එකක තමයි මේක. ඒත් මේක මටම සිද්ද වෙච්ච නිසා නොලියත් බෑ.

පසුගිය දවසක මගේ ලඟම යාලුවෙක්ගෙ අම්ම කෙනෙකුට හදිසියේ  හදවත් by pass සැත්කමක් කරන්න සිද්ද උනා. මේක කලේ IT වලට ලොකු සම්බන්ධයක් තියෙන කොළඹ ප්‍රධාන පෙලේ පෞද්ගලික රෝහලක. මේවගෙ අය කිරීම් සම්බන්ධයෙන් වෙනම ලිපියක් ලියන්න ඕනෙ. ඒක නිසා ඒ ගැන ලියන්නෙ නෑ.

සැත්කමට රුධිරය පයිට් 4 ක් ඕනෙ කරල තිබුනා. මේ ගැන මගේ මිත්‍රයා මට කිව්වෙ ඒ ගැන යමක් කරන්න මට පුලුවන් කියල තිබුන විස්වාසය නිසයි. ඇත්තටම පයිට් 4ක් කියන්නෙ 4 දෙනෙකුගෙ රුධිරය. ඒත් හදිස්සියෙ රුධිරය ඔනෙ උන නිසා මම ජාතික ලේ දීමේ සේවයේ (නාරාහෙන්පිට) වැඩ කරන මගෙ ලඟම මිතුරියකට කතා කලේ උදව්වක් ගන්න හිතාගෙන.

මගේ මිතුරිය නම් මට කිව්වෙ ඉස්සෙල්ම රෝහලෙන් පිටතින් ගෙනෙන ලේ බාර ගන්නවද කියල අහන්න කියලයි. රෝහලින් මේක ගැන ඇහුවම කිව්වෙ පිටතින් ගේන ලේ "ජාතික ලේ දීමේ සේවයේ" උනත් බාර ගන්නේ නැහැ කියලයි.

කමක් නෑ, වැඩේනෙ වෙන්න ඕනෙ කියලා කොල්ලො 7 දෙනෙක් එක්කරගෙන ගිහින් ලේ පයින්ට් 4 ක් දීලා ආවා.

ඒත් ඇත්ත තේරුනේ පස්සෙ.

ඇයි පිටතින් ගෙනෙන ලේ රෝහල බාර ගන්න බැහැ කිව්වෙ.

මම වෛද්‍යවරයෙක් නෙවෙයි. ඒක නිසා මේක කියවන වෛද්‍යවරයෙක් ඉන්නවනම් හැමෝට දැනුවත් වෙන්න අපිට ලියන්න.

කෙනෙක්ගෙන් ලේ ගත්තහම ඒවා ඒ විදිහට ම තියන්නෙ නැහැ. ලේ වල සංඝඨක වලට වෙන් කරල තමයි ගබඩා කරන්නෙ. ලේ වල තියන සංඝඨක තමයි
1. රතු රුධිරානු (red cells)
2. පට්ටිකා (platelets)
3. ප්ලස්මාව (plasma)

ලෙඩෙකුට මෙව්වා හැම එකක්ම ඕනෙ වෙන්නෙ නෑ. උදාහරණයක් විදිහට ඩෙන්ගු රොගීන්ට දෙන්නෙ පට්ටිකා (platelets) විතරයි.

ඇයි ඉතින් රෝහල පිටතින් ගේන ලේ බාර ගන්න බැහැ කිව්වෙ. මොකද්ද ප්‍රශ්නෙ?

පිටතින් ගෙනාවනම් ගේන්න වෙන්නෙ අවශ්‍ය සංඝඨකය විතරයි. කලින් උදාහරණයම ගම්මු. ඩෙංගු රෝගියෙක් ඉන්නව පෞද්ගලික රෝහලක. එයාට ලේ ඕනෙ. පිටතින්, ඒ කියන්නෙ "ජාතික ලේ දීමේ සේවයෙන්" ඉල්ලීමක් කලොත් එයාල එවන්නෙ රෝගියට අවශ්‍ය පට්ටිකා (platelets) විතරයි.

ඉතින් රෝහලට තියන ප්‍රශ්නෙ මොකක්ද. ලොකුම ප්‍රශ්නෙ තමයි මසුරු කම.

අපි කවුරු හරි ලේ දෙනකොට අපි දෙන්නෙ රතු රුධිරානු, පට්ටිකා, ප්ලස්මාව කියන ඔක්කොම. රෝහල රෝගියට දෙන්නෙ මෙවයින් අවශ්‍ය සංඝඨකය විතරයි. අනික් එව්වා ඉතුරු කරගන්නවා. ඉතුරු කරගෙන වෙන කාට හරි විකුනනව.

ඔන්න ඔහොමයි අපේ ලේ විකිනෙන්නෙ.

එහෙම කරන්න පුලුවන්ද කියලා නීතිමය තත්වය කාට හරි පැහැදිලි කරන්න පුලුවන්නම් ඒකට අපෙන් ඉඩ.....!

රෝහල් එහෙම නොකරනවැයි කියල කියනවනම් ඒ ගැන කරුණු දක්වන්නත් මෙතන අපි ඉඩ දෙනව.

Thursday, January 6, 2011

කාන්තාවන්ට පමණයි!

මගේ මිතුරියකට ලඟදි මුහුන දෙන්න සිද්ද වෙච්ච දෙයක් නිසාම මේක ලියන්න හිතුනෙ.

ලඟදි එයා ගිහින් අලුත් ඇඳුමක් ගන්න. 2010  2011 ත් ලැබුවනෙ ලඟදි. මෙයා ‍තෝරල තොරල අරගෙන තියෙන්නෙ ටිකක් කර පලල ඇඳුමක්. ජනවාරි 1වෙනිදම බොහොම උජාරුවට මේකත් ඇඳගෙන බස් එකට නැගල වැඩට එන්න කියල. බස් එකේ වාඩිවෙන්න ආසනේකුත් හම්බ වෙලා. ටික වෙලාවකින් බස් එකට සෙනඟ පිරිල. මෙයා ලඟින් කොල්ලෙකුත් හිටගෙන ඉඳල. ටික වෙලාවකින් තමයි මෙයාට තෙරිලා තියෙන්නෙ කොල්ල උඩින් එයාගෙ පපුව දිහා බලා ඉන්න බව. කර පලළ ඇඳුමක් ගත්ත එකේ මෝඩකම කියල එයට හිතුන බවයි මටනම් එයා කිව්වෙ. ඒ කිව්ව විදිහට මගේ මිතුරිය හරිම අපහසුතාවයට පත් වෙලා මේ වැඩෙන්.

මම නම් ගත් කටටම කිව්වෙ අඳින්න බැරි අඳුම් ගත්තට හොඳ වැඩේ කියලා. ඒකට කෙල්ලට තවත් upset ගියා. මම එහෙම කිව්වෙ එයාව තව ටිකක් අවුස්සන්න හිතාගෙන. මට ඇත්තටම කියන්න ඕනෙ උනේ වෙනත් දෙයක්.

මේ දවස් වල ඇඳුම් ගැන රටේ ඇමති කෙනෙකුත් නොයෙක් කතා කියනව අහල ඇතිනෙ.

මටනම් මගේ හිතවත් කාන්තා පාර්ෂවයෙ අයට කියන්න තියෙන්නෙ මෙන්න මේ ටිකයි.

ඔයාලට කැමති අඳුම් ඔයාල අඳින්න. කවුරුවත් ඔයාල අඳින දේවල් පාලනය කරන්න එන එක මම නම් අනුමත කරන්නෙ නැහැ. ඔයාල ඇඳුම් ‍තෝරනකොට ඒක කොට එකක්ද, slit එකක් තියනවද, කර පලළ එකක්ද, අත් නැති එකක්ද, trasnparent එකක්ද, මෙකී නොකී සියලු දේවල් බලලනෙ ගන්නෙ. Fit on කුටියෙදි මේවා ලස්සනයි තමයි. ඒත් ඔයාලට මෙවා හිතට අපහසුවක් නැතුව පාරෙ තොටේ අඳල යන්න පුලුවන් වෙයිද කියලත් ටිකක් හිතල බලන්න.

බටහිර රටවල ඉන්න ගෑනුන්ටනම් කැමති දෙයක් ඇඳල පාරෙ බැහැල යන්න පුලුවන්. එයාලට කවුරු බැලුවත් ගානක් නෑ. ඒ තමන්ගෙ සිරුර ප්‍රදර්ශනය වීම ගැන එයාලට බයක් නැති හින්දයි. ඒත් අපේ රටේ අය fashion කරන්න කැමති උනාට ඇඟ පේනවට බයයි. කවුරුත් බලයි කියලා නිතර තමුන්ගෙ ඇඳුම් හරිගස්සනව. එහෙනම් මගේ හිතවතියන්ට options දෙකක් තියනව ‍තෝරගන්න.
1, තමන්ගෙ සිරුර ප්‍රදර්ශනයවීම ගැන ගනන් නොගෙන තමන්ට කැමති දෙයක් ඇඳීම.
2. එහෙම බැරි අය ඇඳුම් ‍තෝරගන්නකොට තමුන් අපහසුතාවයට පත් නොවෙන ඇඳුම් ‍තෝරගන්න එක

ඒ කොහොම ඇන්ඳත් එය තමුන්ගේ තෙරීමක් විය යුතුයි. ඇමති කෙනෙක් නියම කරන දෙයකට ඔයාල කොහොමටත් අකමැති බව අහන්නත් දෙයක්යැ.

Tuesday, January 4, 2011

සමහර දේවල්

සමහර දේවල් අපිට වෙනස් කරන්න බෑ. ඒ බව දැන දැනත් සමහර දේවල් ගැන අපි බලාපොරොත්තු තියා ගෙන ඉන්නවා.
සමහර දේවල් අපි හිතේ හංගගෙන ඉන්නව. හිතේ තියාගෙන වද විඳිනවා.
සමහර දේවල් ගැන අපි හිත හදාගන්න බලනවා. ඒත් කවදාවත් හිත හදා ගන්න බෑ.
සමහර දේවල්වලට අපි ගොඩක් සංවේදීයි. එත් එක අපි ඒක පෙන්නනෙ නෑ.
සමහර දේවල් ගැන හිතනකොට දුකයි. එත් ඒ දුක තමයි සතුටත්.